13 χρόνια πριν και μια εν ψυχρώ δολοφονία ενός 15χρονου παιδιού έμελλε να αποτελέσει σημείο καμπής για το ξέσπασμα της κοινωνίας με πρωταγωνιστή τη νεολαία. Μια ολόκληρη γενιά μεγάλωσε στα γρήγορα τις μέρες και τις νύχτες της εξέγερσης που ακολούθησαν.
Και ο αγώνας τους λοιδορήθηκε, όπως και ο Αλέξανδρος, από τόσα που “έχουν πει βρώμικα στόματα και έχουν γράψει βρώμικα χέρια”, όπως έγραφε σε ανοικτή επιστολή του ο καθηγητής του Γρηγορόπουλου, Γιώργος Θαλάσσης.
Να μην ξεχάσουμε τη συστηματική προσπάθεια παραπληροφόρησης που μιλούσε πότε για άμυνα σε δήθεν επίθεση που δέχτηκαν οι δολοφόνοι και πότε για εξοστρακισμό της σφαίρας.
Να μην ξεχάσουμε τα παραποιημένα βίντεο στα κανάλια με ήχους από σπασίματα και συμπλοκές και τα εμετικά σχόλια τηλεπαρουσιαστών.
Να μην ξεχάσουμε τις χουντικής έμπνευσης απαγορεύσεις που ακολούθησαν στις επετείους της δολοφονίας του 15χρονου παλληκαριού και τα ελαφρυντικά του “προτέρου σύννομου βίου” που αποφυλάκισαν τον δολοφόνο.
Να μην ξεχάσουμε τις ομοιότητες με πρόσφατες προσπάθειες συγκάλυψης, με παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη και ότι 36 σφαίρες δεν αποτελούν άμυνα.
Να μην ξεχάσουμε πως ο ριζικός εκδημοκρατισμός της αστυνομίας και η αποτελεσματική προστασία του πολίτη είναι μοναδικό απότοκο του αγώνα για την προάσπιση και την εμβάθυνση της δημοκρατίας.
Να μην ξεχάσουμε πως ένα παιδί δεν το άφησαν να μεγαλώσει και πως η δικαίωση των ονείρων της γενιάς του δεν έχει σχέση με την αυταρχικότητα των ημερών και με την καθεστωτική πολιτική της ΝΔ που στοχοποιεί διαρκώς τη νεολαία.