Άρθρο στο «ΠΑΡΟΝ» της Κυριακής
ΤΙ (ΔΕΝ) ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
Η πολιτική αλλαγή και η σύνθεση της νέας κυβέρνησης είναι σίγουρα στο επίκεντρο συζητήσεων, αφού όλοι πλέον καταλαβαίνουν, ότι έχουμε τον πρώτο πρωθυπουργό από το 1974, που δείχνει και ο ίδιος σίγουρος, ότι δεν θα εκλεγεί πρωθυπουργός, στις εκλογές που προκήρυξε ο ίδιος. Ο στόχος του για αυτοδυναμία αποτελεί ανέκδοτο, ενώ ακόμη και οι πλέον φιλοκυβερνητικές δημοσκοπήσεις δεν ανιχνεύουν αυτοδυναμία, ούτε σε δεύτερες εκλογές!
Επιτέλους λοιπόν θα έχουμε κυβέρνηση συνεργασίας και βασικό ερώτημα σε κάθε κόμμα και κάθε υποψήφιο βουλευτή, είναι τι είδους κυβέρνηση, θα στηρίξουν στη νέα Βουλή;
Δεν χρειάζονται θολές απαντήσεις, μεταφυσικά προαπαιτούμενα και άλλα… περίεργα, αλλά καθαρές κουβέντες ενώπιον του λαού και πριν την κάλπη. Αναλογικά με τη δύναμη που θα τους δώσει ο πολίτης, όσοι θέλουν και μπορούν, πρέπει να συγκροτήσουν μια δυνατή κυβέρνηση, με προοδευτικό πρόσημο, που θα αντιμετωπίσει τα σοβαρά διαχρονικά προβλήματα της πατρίδας μας και τα όσα καταστροφικά προσέθεσε η νεοφιλελεύθερη λαίλαπα της ΝΔ την περίοδο 2019-2023.
Σκοπός του κειμένου αυτού είναι η κατάθεση προτάσεων για το τι πρέπει (και τι δεν πρέπει) να κάνει η νέα κυβέρνηση, ώστε να ανοίξει ο διάλογος και να αντιμετωπιστούν έγκαιρα τα προβλήματα :
1. ΕΠΙΛΟΓΗ ΠΡΟΣΩΠΩΝ
Από τον Υπουργό, μέχρι τα μέλη ΔΣ φορέων και οργανισμών πρέπει κατ΄ ελάχιστο :
– Να μην υπάρχει οποιαδήποτε γκρίζα «σκιά», οικονομική εκκρεμότητα, περίεργες ρυθμίσεις χρεών-δανείων κ.λπ. Η φορολογική – ασφαλιστική – τραπεζική ενημερότητα είναι το ελάχιστο. Τα πολιτικά πρόσωπα της νέας κυβέρνησης πρέπει να είναι οι σημαίες του «ηθικού πλεονεκτήματος», ειδικά σε μια περίοδο σύγκρουσης με μεγάλα συμφέροντα και αποκάλυψης των μεγάλων σκανδάλων της περιόδου 2019-2023.
– Να έχουν στοιχειώδη εμπειρία σε θέματα Διοίκησης και Οργάνωσης και να έχουν βασικό σχέδιο για τον τομέα που θέλουν να αναλάβουν.
– Να έχουν επιστημονική – εργασιακή συνάφεια με το αντικείμενο που θα αναλάβουν.
2. ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ
Για να μην ταλαιπωρηθούμε ξανά τα επόμενα χρόνια με το πόσο ήταν το αποθεματικό, πόσοι είναι οι εργαζόμενοι στον τομέα της Υγείας, ποια είναι η κατάσταση στην ασφάλεια των τρένων κ.α., πρέπει να υπάρξει ανά Υπουργείο, Γραμματεία, Γεν. Δ/νση, Υπηρεσία, Φορέα κ.λπ. ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ του τι παραλαμβάνει η νέα κυβέρνηση (προσωπικό, προβλήματα, οικονομικά στοιχεία κ.α. Η ψηφιοποίηση της καταγραφής και η κατ’ ελάχιστον τριμηνιαία επικαιροποίησή της, θα καθιστά εύκολο στον πολίτη να ελέγξει τι γίνεται σε όλους τους τομείς. Έτσι όταν έρθει η ώρα των μεθεπόμενων εκλογών η κυβέρνηση θα δημοσιοποιήσει αναλυτικά τι παρέλαβε – τι έκανε – τι θα παραδώσει.
3. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
Μια κυβέρνηση συνεργασίας απαιτεί συλλογικές – δημοκρατικές λειτουργίες στο εσωτερικό της, που να εξασφαλίζουν τον αναλυτικό και ειλικρινή διάλογο πριν τις αποφάσεις. Χωρίς ηγεμονισμούς, προσωπικές ατζέντες, μικρομεγαλισμούς, φαινόμενα που δεν ταιριάζουν σε μια κυβέρνηση που έχει σκοπό να σώσει την κοινωνία και όχι να αναδείξει παραγοντίσκους και ηγεμόνες κάθε είδους. Στο πλαίσιο αυτό, ο κοινωνικός διάλογος είναι αναγκαίος να προηγείται πριν από κάθε νομοθέτημα. Όχι με τη μορφή της ανάρτησης σχεδίου νόμου για δήθεν διάλογο, λίγες μέρες πριν την κατάθεσή του στη βουλή. Διάλογος με παραγωγικούς-κοινωνικούς φορείς πριν την σύνταξη του νομοσχεδίου. Στην κατεύθυνση αυτή προτείνω:
α. Την ανάδειξη της Οικονομικής Κοινωνικής Επιτροπής (ΟΚΕ) σε βασικό πυλώνα διαλόγου πριν την σύνταξη νομοσχεδίων.
β. Την θέσπιση ειδικών φορέων διαλόγου σε συγκεκριμένους τομείς, για τη διαρκή εξέταση, την ανάλυση, την τεκμηρίωση και την καταγραφή θέσεων και προτάσεων. Για τα θέματα φορολογίας π.χ. πρέπει να δημιουργηθεί στο Υπουργείο Οικονομικών, Συμβούλιο Φορολογικής Πολιτικής που θα έχει μόνιμη δομή και λειτουργία και θα είναι το αναγκαίο προαπαιτούμενο πριν από κάθε φορολογική – τελωνειακή ρύθμιση. (Αναλυτικά η πρόταση εδώ: https://bit.ly/3Uctwm – Περιοδικό ΟΕΕ «Οικονομικά Χρονικά – Αρ. τεύχους 150 – Ιουλ/Αυγ/Σεπτ 2015)
4. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ
Ο κανονισμός της Βουλής (παρά τις θετικές αλλαγές που έγιναν την περίοδο 2016-2019) πρέπει να τροποποιηθεί και να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες και στην ενίσχυση του ρόλου των Βουλευτών αλλά και της ίδιας της Βουλής. Από την επανεξέταση του Προεδροκεντρικού μοντέλου λειτουργίας, μέχρι την πλήρη ψηφιοποίηση κάθε λειτουργίας, από την πλήρη κάλυψη των γραμματειακών αναγκών των Βουλευτών μέχρι την κατάργηση προκλητικών «προνομίων» και εξαιρέσεων από φορολογικές διατάξεις που ισχύουν για όλους τους πολίτες. Πρέπει να γίνουν πολλά.
Για να ανοίξει ο διάλογος πριν τις εκλογές, ώστε η μεγάλη προοδευτική πλειοψηφία που θα στηρίξει την επόμενη κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, να έχει καταγράψει τα όρια, τις προθέσεις και τις δυνατότητες.
