Το Πολυτεχνείο ζει στους αγώνες του σήμερα
Και οι αγώνες του σήμερα είναι πολλοί,
είτε αφορούν βασικά δημόσια αγαθά όπως το νερό και η ηλεκτρική ενέργεια και την αντίσταση στην εκποίησή τους από τις δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού,
είτε αφορούν – όπως και τότε – την Παιδεία και την αντίθεση στην ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης,
είτε την αναγκαιότητα ενίσχυσης του δημόσιου συστήματος υγείας και τη λήψη περισσότερων μέτρων προστασίας από τον κορονοϊό στα σχολεία και στα πανεπιστήμια, στους χώρους εργασίας, στα μέσα μαζικής μεταφοράς,
είτε το σπάσιμο της αστυνομοκρατίας και των απαγορεύσεων που έφτασαν πέρυσι πέρα από κάθε συνταγματική νομιμότητα να αφορούν και τις συναθροίσεις για την επέτειο του Πολυτεχνείου,
είτε, είτε, είτε…
Και οι αγώνες του σήμερα που είναι πολλοί,
μοιάζουν τόσο πολύ με τους παλιούς και η διατήρηση της ιστορικής μνήμης, η αγωνιστική παράδοση της εξέγερσης του Πολυτεχνείου με τους αγώνες των φοιτητών, των εργατών και των αγροτών – θυμηθείτε τους Μεγαρείς – ενάντια στη χούντα των συνταγματαρχών, ανήκει σε όσους αγωνίστηκαν τότε, αγωνίζονται τώρα και θα αγωνίζονται αύριο.
Στο δρόμο του Νοέμβρη λοιπόν, για να τιμήσουμε μαζικά την εξέγερση και όλους αυτούς που πάλεψαν ενάντια στον ολοκληρωτισμό και έδωσαν τη ζωή τους για τη δημοκρατία.
Με την ακροδεξιά να ξανασηκώνει κεφάλι, με νοσταλγούς της χούντας να έχουν βρει θέση σε κυβερνητικά έδρανα, με τη σκανδαλώδη απόφαση αποφυλάκισης ναζί εγκληματιών, με την ανεξέλεγκτη βία πότε εναντίον της νεολαίας, πότε εναντίον διαμαρτυρόμενων πυροσβεστών, με τη χρήση όπλων από ανεπαρκείς εκπαίδευσης αστυνομικούς που τείνουν να μας ξαναγυρίσουν πίσω στις βάρβαρες ημέρες του ΄80 που παρακρατικά όργανα μέσα στην αστυνομία δολοφόνησαν τους διαδηλωτές Κουμή και Κανελλοπούλου, με το αιφνιδιαστικό κλείσιμο της ΑΣΟΕΕ και τα πανεπιστήμια σε αστυνομικό κλοιό, με την ακύρωση του σχεδιασμού για το Μουσείο Αντιδικτατορικής δράσης στους χώρους του πρώην ΕΑΤ – ΕΣΑ που είχε δρομολογηθεί επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, με τα πολυδιαφημιζόμενα δρακόντεια μέτρα ασφαλείας, η μαζική συμμετοχή στην πορεία είναι η καλύτερη απάντηση.
Το Πολυτεχνείο θα παραμείνει πάντα επίκαιρο, πηγή έμπνευσης για να ακυρώνει ανελεύθερους σχεδιασμούς και όποιες αποτυχημένες απόπειρες να ξαναγραφτεί η ιστορία από τους ανθρώπους που, όπως έγραφε ο Μανώλης Αναγνωστάκης, «με καταλερωμένη τη φωλιά πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου».
