Στο καθιερωμένο μνημόσυνο που διοργανώνει ο Δήμος Πειραιά στο δημοτικό κοιμητήριο της Ανάστασης, για τα θύματα του βομβαρδισμού της πόλης του Πειραιά στις 11 Ιανουαρίου 1944 από τις συμμαχικές δυνάμεις.
Στις 11 Ιανουαρίου 1944, τέσσερις σμηναρχίες βομβαρδιστικών των Αγγλο-Αμερικάνων πραγματοποιήσαν επιδρομή στον Πειραιά, στο πλαίσιο των μεγάλων αεροπορικών επιχειρήσεων εναντίον γερμανικών στόχων στην Ιταλία και στα Βαλκάνια. Παρά τη σχετική στρατηγική της επιτυχία, η επιδρομή προκάλεσε τεράστιες απώλειες στον άμαχο πληθυσμό και σχεδόν άλλαξε τη φυσιογνωμία της πόλης. Υπήρξε ο σφοδρότερος αεροπορικός βομβαρδισμός που καταγράφηκε στην Ελλάδα κατά την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και παραμένει ένα από τα τραυματικά γεγονότα της Κατοχής. Μαύρη ημέρα, άσβεστη στη μνήμη όλων των Πειραιωτών, καθώς υπολογίζεται ότι έχασαν τη ζωή τους περίπου 700 άμαχοι πολίτες, όλων των ηλικιών, καταστράφηκαν ολοσχερώς ή υπέστησαν μεγάλες ζημιές κτίρια και υποδομές, ενώ δημιουργήθηκε μεγάλο προσφυγικό ρεύμα προς την Αθήνα.
Με πηγές τις δημοσιεύσεις του Ιάσωνα Χανδρινού στο περιοδικό Στρατιωτική Ιστορία, «Ο Μεγάλος βομβαρδισμός του Πειραιά 11 Ιανουαρίου 1944», της Μαρίας Σκιαδαρέση στο περιοδικό Μνήμων, «Η Ελληνογαλλική Σχολή Jeanne d’ Arc και ο βομβαρδισμός του Πειραιά (11 Ιανουαρίου 1944)» και το βιβλίο του Σίμου Μιχαηλίδη «Το ΕΑΜ Πειραιά», διαβάζουμε :
Ο βομβαρδισμός έπληξε κυρίως το κέντρο της πόλης αλλά πολλές βόμβες έπεσαν και στις γειτονικές συνοικίες.
Πιο συγκεκριμένα στον κεντρικό Πειραιά βομβαρδίστηκαν, επτά ναοί από τους οποίους επλήγη περισσότερο ο ιερός ναός της Αγίας Τριάδας όπου όρθια απέμειναν μόνο τα δύο καμπαναριά καθώς ο υπόλοιπος ναός γκρεμίστηκε, το Μέγαρο Ζερβού μεταξύ των οδών Τσαμαδού και Φίλωνος όπου το ισόγειο έμεινε ανέπαφο, το κτίριο της Ηλεκτρικής Εταιρείας επί της οδού Βασιλέως Κωνσταντίνου (σημερινή Ηρώων Πολυτεχνείου) που τα υπόγειά του είχαν μετατραπεί σε καταφύγιο με αποτέλεσμα να υπάρξουν πολλά θύματα. Ανάμεσα στα θύματα συγκαταλέγονται και οι 65 μαθήτριες μαζί με τις δασκάλες τους, της Δημοτικής Οικοκυρικής Σχολής Πειραιά , που καταπλακώθηκαν στο καταφύγιο του κτιρίου της Ηλεκτρικής εταιρίας.
Επίσης χτυπήθηκαν το μηχανουργείου του Μυτιληναίου επί της Αιτωλικού, το εργοστάσιο σαπουνιού Παπουτσάνη όπου σκοτώθηκαν αρκετοί εργάτες, το Μέγαρο του ΙΚΑ επί της Καποδιστρία και Λουδοβίκου, η εισαγγελία Πειραιώς, το Μέγαρο Σπυράκη, το σπίτι του δικηγόρου Ανέστη Τζαβάρα επί της Ηρώων Πολυτεχνείου όπου έκαναν σύσκεψη τα μέλη της Επιτροπής προσωπικοτήτων του ΕΑΜ με αποτέλεσμα να σκοτωθούν κάποια από τα μέλη αλλά και η γυναίκα του, Ισμήνη Τζαβάρα, το εστιατόριο Βίρβος-Τελώνης που βρισκόταν επί της Τσαμαδού γωνία με Ηρώων Πολυτεχνείου με πολλά θύματα ανάμεσά τους και ο ιδιοκτήτης Βίρβος, το ιδιωτικό σχολείο της Κατρανίδου στην Κοκκινιά και πολλά άλλα κτίρια στους κεντρικούς δρόμους του Πειραιά, επί της Αλκιβιάδη, Χατζηκυριάκου, Ευαγγελιστρίας, Γούναρη, Βασιλέως Γεωργίου, Υψηλάντη, Πραξιτέλους, Ανδρούτσου και αλλού
Βόμβες έπεσαν και στο τετραώροφο ξενοδοχείο Continental που είχε επιταχθεί από τους Γερμανούς και στην Εμπορική Σχολή που καταστράφηκε τελείως αλλά δεν υπήρξαν θύματα καθώς η Σχολή είχε επιταχθεί από τους Γερμανούς και δεν λειτουργούσε. Βομβαρδίστηκαν επίσης η Σχολή Καλογραιών και ο Τινάνιος Κήπος.
Στον Ηλεκτρικό Σταθμό του Πειραιά η κατάσταση ήταν ακόμα χειρότερη καθώς είχαν ρίξει πολλές βόμβες με αποτέλεσμα η γύρω περιοχή, τα κτίρια και τα καταστήματα να μετατραπούν σε ένα σωρό ερειπίων με πολλά θύματα.
Βόμβες έπεσαν και στην ελληνογαλλική σχολή Jeanne D’ arc. Οι αδελφές της σχολής όταν άκουσαν τον πρώτο συναγερμό από τις σειρήνες φρόντισαν να απομακρύνουν άμεσα τα παιδιά που φοιτούσαν εκεί στέλνοντάς τα γρήγορα στα σπίτια τους. Όσες αδελφές και μαθήτριες δεν είχαν απομακρυνθεί, αναζήτησαν προστασία στο πρόχειρο καταφύγιο της σχολής όμως δύο βόμβες έπεσαν στο κτίριο η μία εκ των οποίων έπεσε στον τοίχο του κήπου με αποτέλεσμα η ηγουμένη Μητέρα Θηρεσία Jonguenet να βρει τραγικό θάνατο κάτω από τα ερείπια και η Αδελφή Βαλεντίν να τραυματιστεί θανάσιμα από το ωστικό κύμα έκρηξης. Οι 13 Αδελφές της Σχολής που διασώθηκαν, την επόμενη μέρα του βομβαρδισμού μετοίκησαν στην Γαλλική Σχολή Αθηνών, «Άγιος Ιωσήφ». Οι βόμβες ισοπέδωσαν το πρώτο τμήμα του κτηρίου ενώ το δεύτερο ήταν ετοιμόρροπο και οι σκάλες αδιάβατες. Μόνο το τρίτο τμήμα με την πτέρυγα των δωματίων που οδηγούσε στον κήπο ήταν σε καλύτερη κατάσταση καθώς εκεί δεν είχαν κατεδαφιστεί οι τοίχοι αλλά είχαν σπάσει μόνο τα τζάμια και οι πόρτες.
Το σχέδιο βομβαρδισμού χώρισε την πόλη του Πειραιά σε τμήματα ρίχνοντας βόμβες κατά μήκος όλου του λιμανιού, του κέντρου και των γειτονικών δήμων. Στον πρωινό, απογευματινό και βραδινό βομβαρδισμό βομβαρδίστηκαν οι περιοχές Άγιος Διονύσιος, Δραπετσώνα, Κερατσίνι, Πέραμα, Αγία Σοφία, Καμίνια, Κιλικιανά και Κοκκινιά.
Οι γραμμές του τραμ είχαν ξεριζωθεί ενώ βόμβες έπεσαν και στις Σιδηροδρομικές γραμμές των ΣΠΑΠ, μεγάλοι κρατήρες έκοβαν στη μέση τους δρόμους και συνεργεία της Πυροσβεστικής προσπαθούσαν να απεγκλωβίσουν τους θαμμένους κάτω από τους σωρούς των ερειπίων και να σβήσουν τις φωτιές από τα φλεγόμενα κτίρια. Τα κάρα του Δήμου μάζευαν τα ακρωτηριασμένα πτώματα από τους δρόμους οδηγώντας τα σε ομαδικούς τάφους στο νεκροταφείο της Ανάστασης στο Κερατσίνι…
